അവര് മൂന്നു പേരുണ്ടായിരുന്നു;
ചെകുത്താനും മാലാഖയും പിന്നെയെന്റെ നിഴലും
തളിര് പൂത്ത തേന്മാവിന്റെ ചുവട്ടില്
അവര് ‘ശീത ചര്ച്ച’ യാരംഭിച്ചു;
വിഷയം ‘ഞാനോ നീയോ വലുതെ’ ന്നായിരുന്നു.
ചെകുത്താന്റെ വാക്കുകള്ക്കു
രക്തത്തിന്റെ നിറവും വാഗ്ദാനത്തിന്റെ മൂര്ച്ചയും
എന്റെ തലച്ചോറിലേക്ക്
എരിതീയില് എണ്ണയെന്ന പോലെ
വെളുപ്പിന്റെ മാലാഖ ആ തീയിലേക്ക്
സ്നേഹത്തിന്റെ മഞ്ഞു തന്നു; കൂടെ
ലോകത്തിന്റെ നിയതിയും നീതിയും
ഈശ്വരനും പ്രാര്ത്ഥനയും… അങ്ങനെയൊക്കെ…
നിഴല് സൂത്രശാലിയായിരുന്നു; വെളുപ്പും
കറുപ്പും മാറ്റി കണ്ടവന്;
ഇരുന്നിടം നോക്കിയവന്;
വെളുക്കെ ചിരിച്ചു, കണ്ണടച്ച് ഒറ്റിയവന്.
അവന്റെ ഉപദേശം കൊടുങ്കാറ്റാവാനായിരുന്നു
എന്റെ തീരുമാനത്തിന് കാതോര്ത്തിരുന്നവര്
മൂവരെയും പിണക്കാതിരിക്കാന് ഞാന്
മൂന്നു ഗുണങ്ങളും സ്വീകരിച്ചു; അങ്ങിനെ
ഞാനൊരു ‘മനുഷ്യനായി’ .