” ….എങ്കിലും ചിറകുകള് കുഴയുവോളം
ഞാന് പറക്കും
മേഘങ്ങള് വഴി മുടക്കിയേക്കാം
തൂവലുകള് കൊഴിഞ്ഞു പോയേക്കാം
പെരുമഴ പനി പിടിപ്പിച്ചാലും
ഇടിമുഴക്കങ്ങള് ഭയപ്പെടുത്തിയാലും…..”
അതെ, ചിറകുകള് കുഴഞ്ഞു വീഴും വരെ ധൈര്യത്തോടെ പറന്ന അനിയത്തിക്കുട്ടിക്കു പ്രണാമമര്പ്പിക്കുന്നു…
“ശലഭായനം” കഴിഞ്ഞു രമ്യ യാത്രയായി; രോഗങ്ങളും മരുന്നുകളുടെ മണവുമില്ലാത്ത മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക്….
അസുഖം ഭേദമാവുമെന്ന ശുഭവിശ്വാസത്തില് രമ്യ എഴുതി തുടങ്ങിയ രണ്ടാമത്തെ കവിതാസമാഹാരം “സ്പര്ശം” പൂര്ത്തിയാവാതെ ബാക്കിയായി… വെറുമൊരു ശലഭായുസ്സു മാത്രം ജീവിച്ചുതീര്ത്ത് …
രമ്യയുടെ വരികള്ക്ക് മുന്പില് ഒരിക്കല് കൂടി പ്രണാമമര്പ്പിക്കുന്നു…